Tot 10 tellen
Het hakt er dan toch weer in, zo’n bericht. Ook al ben je voorbereid, ook al weet je het eigenlijk al, het is toch confronterend als het dan echt zo is. Hoewel veel mensen blijven zeggen “er is nog steeds een kansje dat het niet zo is!” weten wij wel beter. Ze blijft die zoute huid houden, er was een afwijkende zweettest, de kans dat ze het niet heeft is echt niet groot meer. En dus lag ik vannacht weer wakker. Tot een uur of 3. Ik bleef maar malen en piekeren, werd gek van mezelf maar kon het toch niet stoppen. Het zal wel steeds met ups en downs blijven gaan denk ik. Maik had er ook last van, al kon hij vannacht wel slapen gelukkig. Hij moest tenslotte vandaag gewoon werken. Sterre sliep uit vanmorgen, pas om half 9 hoorden we haar kwetteren in haar bedje. Beneden kreeg ze een boterham met appelstroop (advies van de dietiste, zodat ze meer ijzer binnenkrijgt) en dat vond ze in eerste instantie niks. Ze wilde liever hagelslag. Dus de trucendoos ging open om haar toch te laten eten. Het lukte gelukking. We maakten er een spelletje van en telden de stukjes brood die er nog lagen. Tot mijn grote verbazing telde Sterre ineens van 4 tot 10, helemaal in de goede volgorde! Dat kan ze dus ook al? We hebben het niet eens geoefend, maar ze heeft wel een boekje met een krab erin waarvan je dan de poten moet tellen. Blijkbaar heeft ze dat dus goed onthouden. Ik was verbaasd, maar vond het wel heel grappig! Tja, ze moet waarschijnlijk 70 jaar van haar leven in 30 jaar proppen, dus dat doet ze nu al heel goed door zo jong de kleuren en getallen uit haar hoofd te kennen ;-) Na het ontbijt gingen we naar de bibliotheek. Ik dacht nog even slim te zijn door een pakje appelsap te vullen met gepureerde pompoen vermengd met appelsap, maar dat bleek eigenlijk juist heel dom. Sterre had het meteen door en liet dus de hele slok uit haar mond lopen, regelrecht op haar mooie witte shirt. Dus moesten we dat vlak voor vertrek weer uittrekken. Dan toch maar een gewoon pakje appelsap mee, grrr! In de bibliotheek was Sterre vreselijk ondeugend. Ze liep telkens weg en sjouwde de hele kinderafdeling door. Op den duur kwam ze aanzetten met een boekje van Eric Carle: de spin die het te druk had. Dat boekje hadden we al eens eerder thuis gehad en het moest per se weer mee. Net als het boekje met de sinterklaas en kerstliedjes die we in november ook al thuis hadden. Klink klokje mee mee! riep Sterre. Ze weet het allemaal precies. Nadat we ook nog wat andere kerstboekjes hadden gevonden rende Sterre voor me uit richting de lift. Ze wilde niet in de wagen. Ook beneden wist ze feilloos de weg naar de afstempel-automaat, toch knap. Toen we ook dat geregeld hadden, moesten we naar buiten. Maar dat vond Sterre geen goed idee. Ze rende met een big smile weg, zo achter de balie. Tot grote hilariteit van de bibliotheekmedewerkers natuurlijk ;-) Toen ik haar eindelijk “gevangen” had en al worstelend in de wagen had gekregen, zijn we nog even naar de EKO plaza gelopen. Een tip van de dietiste was namelijk om rijstmelk met chocolade erin te proberen. Hier wordt ook extra calcium aan toegevoegd en er zitten eiwitten in. Met een zware tas liepen we terug naar huis, waar ik ontdekte dat ik het allemaal voor niks had gekocht, want mevrouw vond de chocomelk niet te pruimen! Als protest at ze meteen ook haar boterham (extra dik belegd met vleeswaar) niet meer op. Zul je altijd zien. Ik werd er een beetje boos van, waarom werkt ze nou niet gewoon mee? Echt heel frustrerend als je van een dietiste allerlei dingen moet proberen en ze weigert alles resoluut. Bah!
No Comments