Trampoline springen
Wat een leuke dag hebben we vandaag gehad! Het was de Betuwse Kersendag in Tricht en die hebben we bezocht. We vertrokken rond half 11 en Sterre sliep in de auto al snel. Helaas was het “maar” een uurtje rijden, dus erg lang heeft ze niet kunnen slapen. Gelukkig wel net genoeg om fit te zijn voor alle leuke dingen daar. Bij aankomst zagen we een heleboel bijenkorven staan. Daar hebben we even naar gekeken. Daarna kwamen we langs een schommel, en ook die wilde Sterre uitproberen. Jammer genoeg was het een beetje een gammel ding, dus ging het niet echt goed. Vervolgens liepen we langs de kraampjes die er stonden met streekproducten en daarna streken we neer in de theetuin om een lekker kopje thee met zelfgemaakte kersen- en appeltaart te proberen. Sterre wilde niets eten, maar wel heel veel drinken. Het was ook zo warm! Ze hield het niet lang vol op het terras, dus ging ik maar een stukje met haar rondlopen. Er waren kippen en kuikentjes en…er was een trampoline. En daar ging het mis. Want Sterre vond de trampoline fantastisch! Ze wilde er niet meer weg. Ik was verbaasd, want het was best druk met kindjes die wild op en neer sprongen, dus ik had verwacht dat ze dat eng vond. Maar niets hoor, ze kroop helemaal naar het midden zodat ik haar niet kon pakken. Dus moest ik ook de trampoline op. En vervolgens met een spartelend en krijsend kindje er weer vanaf: ze wilde echt niet meer mee! Zelfs tijdens het frambozen plukken bleef ze nog jammeren en wijzen in de richting van de trampoline: die, die, kijken! Wat later zijn we toch nog even gaan kijken en mocht ze nog heel eventjes, toen er geen andere kindjes op de trampoline waren. Natuurlijk werd het wederom een probleem op het moment dat ze echt mee moest, omdat papa een wijnworkshop ging volgen en ik daar naar wilde kijken. Dus daar ging ik weer met een wild zwaaidende en schoppende Sterre onder mijn arm… Gelukkig was het heel snel voorbij toen we in de schuur kwamen en er een hele grote uil zat. Er was een mevrouw bij die vanalles vertelde over uilen. Sterre prentte het woordje goed in haar hoofd, te pas en te onpas zei ze de rest van de middag “uil”. (En wat doet de uil Sterre? Oehoe, oehoe!) Toen de mevrouw met een andere, wat kleinere uil, langsliep om deze goed te laten zien en we mochten aaien, vond Sterre het niet leuk meer. Dieren van heel dichtbij zijn eng, en zo liep ik voor de zoveelste keer die dag met een krijsende Sterre over het feestterrein. Ach, je raakt er aan gewend. En de andere mensen ook trouwens, je zag ze kijken: daar gaat ze weer met dat lastige kind… ;-) Gelukkig weten wij dat ze ook heel lief kan zijn, zoals vanmorgen, toen ze voor het eerst in plaats van “eej, eej!” in haar bedje “papa, papa!” riep. En ze later in de middag ook haar mama heel gericht riep. Schattig.
No Comments