Uit bed klimmen
Op maandag en dinsdag gaat Sterre tegenwoordig naar opa en oma, zolang wij nog geen nieuwe oppas gevonden hebben, en daar heeft ze het erg naar haar zin. Ze doen vanalles samen, dus Sterre is naast een blij meisje ook een heel moe meisje op die dagen. Bovendien heeft ze natuurlijk 2 dagen lang alle aandacht gekregen, en dat merken we op woensdag. Driftbui na driftbui volgt dan. Het begon eigenlijk al dinsdag avond toen Maik Sterre naar bed bracht. Vervolgens werd ze woensdagochtend driftig wakker en nadat ze gekalmeerd was en we een uur hadden buitengespeeld werd ze binnen weer driftig. Het gaat echt helemaal nergens over, meestal is het iets van: ik wil geen schoenen uit, ik wil toch schoenen uit, ik wil geen schoenen uit en zo de hele tijd door. Soms tot kotsen aan toe, zo hysterisch is ze dan. Gisterochtend was het zo erg, dat ik Maik op zijn werk belde om te laten horen hoe erg het was. Ik wilde een beetje medeleven, haha. Het mooiste was, dat ik Maik later weer kon bellen, om te vertellen wat onze dame gedaan had. Ik was het namelijk op den duur zo zat, dat gekrijs om niks (bovendien ging ze me slaan) dat ik haar had opgepakt en in haar bed had gezet. Zelf was ik ook in de slaapkamer op bed gaan zitten. Alle deuren dicht zodat het gejank enigzins gedempt werd. Ineens was het stil, dus met gespitste oren zat ik te luisteren of het eindelijk klaar was. Niet lang daarna begon het gehuil weer opnieuw, maar nu dichterbij. Huh? dacht ik. Even later ging de deur van mijn slaapkamer open en stond er een meisje met betraand gezicht naast mijn bed: mama ik wil op schoot… Dus ik vroeg: ben je uit je bed gevallen? Nee, zei ze, gewoon geklommen! Nu ligt Sterre nog steeds in haar ledikant met spijltjes ervoor. Met alles is het een tuttebel, maar kennelijk durft ze wel te klimmen als ze driftig is :-) Maar goed, nu moeten de spijltjes er toch maar uit, voor er een keer ongelukken gebeuren… De rest van de dag verliep gelukkig gezellig en rustig. We hebben boekjes gelezen op de bank en Laura kwam met Tijn en Jens langs. Speelgoed delen is nog wel heel moeilijk voor Sterre. Op een bepaald moment liep ze met een tas om haar net, 2 koffers in haar linkerhand en een koffer en een rugtas in haar rechterhand rond, en Tijn kreeg niks. Compleet hysterisch werd ze toen ze toch 1 koffertje van mij aan Tijn moest afgeven. Aan het einde van de middag kwamen opa Piet en oma Anja bij ons eten. Zij waren naar het ziekenhuis in Rotterdam geweest en dan was het natuurlijk wel even gezellig. Sterre at vooral ham en paprika. Wij aten Mexicaans (tortilla’s) om een beetje in de sfeer van de Mexicaanse griep te blijven. Ik heb me nog steeds niet laten inenten (volgens mij zijn ze me vergeten, ik heb geen oproep gehad). Ik vind het zo’n lastig besluit. Sterre heeft vandaag een oproep gehad en ook voor haar weten we het niet. Ik vind het met name lastig om Sterre met 2 prikken te moeten belasten, ze heeft al zo’n trauma na al die nare ziekenhuis ervaringen. En dan doen er ook nog allerlei verschillende verhalen de ronde over die vaccinatie. Aan de andere kant kan ik me niet voorstellen dat er zoveel kinderen worden ingeent met iets dat niet veilig zou zijn, het RIVM heeft daar echt wel goed op gestudeerd. We twijfelen hier nog even verder…
No Comments