Uit bed vallen
De eerste nacht in het grote bed was geen succes. Om 5 uur ’s nachts (ik lag toevallig net wakker vanwege honger, een volle blaas en overactieve hersenen) hoorde ik een harde boem. Ik wist meteen: die ligt naast haar bed. Nog voor ze het zelf goed en wel door had, stond ik al met haar in mijn armen. Dikke tranen, maar niet echt besef wat er gebeurd was. De rest van de nacht sliep ze tussen ons in, ik sliep helemaal niet meer. De volgende dag had ik wat tips hier en daar gekregen. Handdoek oprollen en onder het matras, het dekbed goed instoppen en een matrasje zodat ze zacht zou vallen. Zelf hadden we bedacht haar babypop aan de zijkant van het bed te leggen, zodat ze zelf wat meer naar de andere zijkant zou gaan liggen. Het werkte, die nacht ging het goed. Gelukkig maar. Er was trouwens geen schade aan het meisje. Alles deed het nog en ze had ook geen bult. Ze klaagde een beetje over pijn in haar hand, maar dat was alles.
No Comments