Uit handen geven
Sterre sliep vannacht gelukkig redelijk goed. Ik ben nog steeds moe, maar wel iets uitgeruster dan van de week. We stonden vroeg op, omdat we Sterre vandaag naar het kinderdagverblijf wilden brengen. Met zakjes eten en flesjes drinken voorzien van etiketten met tijden waarop ze het moest krijgen. Overal de medicijnen in verstopt. Bij het ontbijt at ze nauwelijks iets. Misschien 2 stukjes brood en helemaal geen sap. Dan niet… Maik bracht haar op de fiets naar het kinderdagverblijf en ze vond het meteen leuk. Ik vond het vooral heel fijn om een dagje niet bezig te hoeven zijn met haar eten. Ik heb alle verslagen gemaakt die ik nog had liggen van de afgelopen tijd en daar was ik rond 4 uur mee klaar. Dat gaf rust in mijn hoofd. Toen mocht ik nog even relaxen van mezelf. Ik heb de neiging om te bellen naar het kinderdagverblijf om te vragen hoeveel er al was opgegaan weten te onderdrukken. Als het namelijk niet goed was gegaan, had ik daar last van gehad en dan had ik alsnog geen leuke middag gehad. Dus nu ging ik gewoon lekker op de bank met een boek, een kopje thee en een groot stuk chocola! Tegen kwart over 5 besloot ik Sterre te gaan halen. Ze was blij me te zien, kwam meteen met een grote kralenketting aan lopen die ze had gemaakt. Ik mocht ‘m even om mijn nek. Ik was natuurlijk erg benieuwd hoe het was gegaan, maar daar hoefde ik niet om te vragen want een van de juffen kwam meteen enthousiast vertellen dat ALLES op was! Ik kon het bijna niet geloven, maar het was echt zo. Heerlijk! Nu was mijn dag nog beter! De juffen hadden het ook heel gezellig gevonden dat ze er was en dat was wederzijds, want Sterre wilde Sissi het liefste mee naar huis nemen. Teleurgesteld omdat dit niet kon nam ze afscheid. We gingen naar huis waar het avondeten al klaar stond. Sterre viel er meteen op aan en at ook dat behoorlijk goed. Erwtjes, aardappel, ijs, appelmoes en tot slot nog chocola. Wat een klein beetje jammer was, was dat ze precies toen Maik en ik ook wilden gaan eten, ze enorm had gepoept. De lucht was niet te harden, dus we konden het niet negeren. Maik heeft haar maar even verschoond en direct haar pyama aangetrokken. De oven was nog warm dus ik heb het eten er gewoon even terug in gezet. Ging prima. Na het eten hebben we nog wat K3-liedjes geluisterd, boekjes gelezen en gedanst. En toen was het tijd om naar bed te gaan. Morgen maar weer eens wegen, en hopen dat ze de 9500 gram gehaald heeft. Dan is de dokter donderdag vast tevreden!
No Comments