Verjaardagsvisite
Grappig hoe je opeens om geheel andere redenen je bed uit gaat in het weekend als je een baby hebt. Vanmorgen nadat Sterre had gedronken wilden Maik en ik eigenlijk nog heel graag even slapen. Het lot besliste echter anders, Sterre besloot namelijk haar hele rompertje onder te poepen. Het was zoân vieze bende dat ik gauw in bad ging zitten en Maik haar even later kwam brengen. In bad had ik een heel vrolijk kindje. Ze had net gedronken, een boertje gelaten en alle poep was uit haar lijfje, dus ze voelde zich waarschijnlijk happy. Het was één en al lach. En genieten natuurlijk. Sterre zet zich tegenwoordig met haar voetjes af tegen mijn buik. Vervolgens laat ik haar naar achteren drijven en dat vindt ze geweldig! Maar goed, zo waren we weer vroeger uit bed dan we van plan waren. Helaas wilde Sterre niet gaan slapen. Ze was klaar wakker en nogal druk met vanalles en nog wat. Dus hebben we met haar zitten spelen. Liedjes gezongen op de bank, het liefst liedjes waarbij je je handen kunt bewegen, want die vond ze het meest leuk. Ze probeerde echt haar handjes mee te bewegen, zo grappig om te zien. En weer lachen natuurlijk! Ondertussen probeerde ik zoveel mogelijk melk te kolven, want we moesten naar een verjaardag waar ik niet zoân zin had om te voeden. Dat bleek nog een hele klus, ik kreeg over de hele dag maar net aan 140 cc gekolfd. Uiteindelijk bleek het meer dan genoeg, Sterre dronk maar iets van 75 cc. We vertrokken om kwart over 4. Sterre lag toen net te slapen. Het leek wel een volksverhuizing, al die spullen die we moesten meenemen! Eer we in de auto alles geïnstalleerd hadden waren we ruim 20 minuten verder. Toen we op de verjaardag van de oma van Maik kwamen, begon Sterre al vrij snel te huilen. Dus de flessenwarmer tevoorschijn gehaald en het flesje opgewarmd. Niet dat het nodig was, het was zo extreem heet in het bejaardentehuis dat ze het waarschijnlijk zo ook wel gedronken had. Na het flesje hebben we haar in de kinderwagen gelegd en daar heeft ze een tijdje met grote ogen liggen rondkijken. Maar op den duur was ze het wel beu. En het leek ook of ze weer honger kreeg. Dus rond 7 uur zijn we naar huis gegaan. In de auto viel ze in slaap, maar eenmaal thuis duurde het niet lang meer voor ze op haar knuisjes begon te sabbelen. Etenstijd dus. En dat kon geregeld worden…
No Comments