Voor de helft
Aardappels met worteltjes op het menu. Het bordje werd neergezet, maar mevrouw haalde haar neus op. Nee, nee! Ze hoefde niet. Nou, 1 klein hapje proberen, maar dat was het dan. Geen aardappels en zeer zeker niet die oranje dingetjes erdoor. Mmm. Uit, uit! riep ze toen. Huh? Wat nou uit? Haar vingertje wees naar voren. Oooo fruit! Ja, ja. Haar hoofdje ging heen en weer. Oke, peer dan. Nee! Pruim? Ja! Ik liep naar de keuken om de pruim te schillen (het velletje smaakt heel zuur) en in stukjes te snijden. Daarna zette ik de pruim voor Sterre neer. In beweging veegde ze het van tafel. Vervolgens wees ze weer met haar vinger richting de fruitschaal. We pakten nog een pruim. Legden deze voor haar neer. Ze pakte de pruim op en begon te eten. Gewoon happen. Met vel en al. En ze vertrok geen spier. De halve pruim ging op. Toen gaf ze de rest aan papa. En wees wederom naar de fruitschaal. Nog een pruim. Op dezelfde manier at ze de helft, de rest hoefde ze niet meer. En nog eentje voor de helft. Daarna ook nog een peer, wederom voor de helft. Kan iemand het volgen? Wij niet. Tot slot nog eens de aardappels geprobeerd, maar nee. Dus toen maar naar bed. Dat ging goed. Nog even bij mama drinken en daarna lief slapen. Wij gingen naar de buren om de babyfoon af te geven, zodat we daarna uit eten konden om te vieren dat we 2 jaar getrouwd zijn. We hadden de buren al gewaarschuwd: ze heeft niet veel gegeten, dus ze kan wakker worden. Maar meestal slaapt ze door tot een uur of 11. Ons avondje uit was heel gezellig en het eten lekker. We werden niet gebeld of gesmst door de buren. “Zie je, zei Maik, ze slaapt lekker door”. Bij thuiskomst ontdekten we al dat de voordeur op slot zat. Dat hadden wij niet gedaan. Mmm, ze zijn toch binnen geweest. We haalden de babyfoon op en kregen het hele verhaal te horen. Al 3 minuten na ons vertrek hadden ze Sterre voor het eerst gehoord. Niet lang daarna begon ze flink door te huilen, dus waren ze toch maar even gaan kijken. Sterre had even gek opgekeken, maar begreep daarna meteen wie het waren (Menno!) en vond het best. Ze liet zich lekker voorlezen en maakte van de gelegenheid gebruik om bij elke beweging een keel op te zetten, zodat de oppasers gezellig lang bij haar bleven zitten. Die zagen hun avondje televisie mooi in rook opgaan ;-) Tenslotte viel Sterre wel terug in slaap en konden ze eindelijk weer naar hun eigen huis. Ze werd nog 2 keer wakker, waardoor ze nog wat heen en weer moesten, maar tenslotte gaf ze het op. De vermoeidheid won. En ze sliep tot vanmorgen 5 uur. Ben benieuwd of ze nog eens willen oppassen ;-)
No Comments