Vrijdag de 13e: luizen
Hier was het echt vrijdag de 13e vandaag… ’s Middags kreeg Maik van de luizenmoeders te horen dat er gisteren bij Sterre luizen waren gevonden. Beetje jammer dat ze dat niet meteen hebben gemeld. Die rotbeesten hebben de hele dag, de hele nacht en nog een hele dag de kans gekregen om neten te leggen :( Drama. Vanwege mijn zwangerschap zijn chemische middeltjes uit den boze, dus ben ik de hele middag in de weer geweest met een luizen-netenkam, cremespoeling en een wiebelige, huilende en vermoeide Sterre. Het was voor haar ook niet leuk, want je moet echt iedere vierkante cm bekijken. En dan overal die rotneten met je nagels eruit pulken. Wat dus niet altijd goed lukt, want die dingen zitten echt vastgeplakt. Vreselijk. Maik heeft nog een elektrische netenkam besteld, zodat we de komende weken elke dag even de luizen kunnen killen die uit de achtergebleven neten komen. Ik heb de ene helft van Sterre’s hoofd redelijk nauwkeurig gedaan, maar daarna hield ze het echt niet meer vol dus ben ik maar gestopt. Na het eten nog even verder gegaan, maar ze had het echt gehad. Ik heb uiteindelijk 10 luizen bij haar gevangen en ik denk wel 80 neten. Hopelijk heb ik in ieder geval alle levende luizen te pakken gehad. De komende 2 weken hoeven we ons niet te vervelend… Verder gaat het hier goed. Ik kom amper meer vooruit door de bekkenpijn, maar de kindjes zijn lief voor me (en Maik ook) dus dat is fijn. Sterre maakt het groeien van de buik nu nog bewuster mee dan bij Yuren, ze aait elke dag wel even over mijn buik of geeft een kusje en vraagt vaak hoe groot de baby is. Ze weet dat ze eerst nog jarig moet worden en dat het daarna niet meer zo heel lang duurt voor de baby komt. Vandaag hebben we met haar besproken dat de baby ook ’s nachts kan komen en wij dan naar het ziekenhuis gaan. Ze wist dit nog van Yuren, vertelde meteen dat ze heel hard moest huilen toen ze ontdekte dat papa en mama er niet waren, maar oma. Ze zei dat ze graag wilde dat we haar nu wakker zouden maken als we weggingen, zodat ze dat weet. Dus we hebben beloofd dat als daar tijd voor is, we dat zullen doen. Grappig dat ze dat nu zelf kan aangeven. Yuren snapt er natuurlijk niet veel van, maar als je vraagt waar de baby is dan geeft hij wel een kusje op mijn buik. Ook lief.
No Comments