Wat een zorg…
Hoe het precies komt, weet ik niet, maar Sterre lijkt ineens te gaan doorslapen. Dat zou ik normaal gezien fantastisch gevonden hebben. Maar nu vind ik het eng. Ik ben vannacht een paar keer wakker geworden en gaan kijken of ze nog wel ademde. De angst is dat ze in haar slaap poept en weer zo’n bloeding krijgt. Een volgende bloeding kan haar hb dusdanig doen dalen, dat het gevaarlijk wordt. Dus ondanks dat Sterre goed slaapt, slapen wij hier slecht. Op mijn werk is fijn gereageerd op het feit dat ik voorlopig even thuis blijf. Mijn lijf begint ook echt te protesteren, vanmorgen had ik voor de zoveelste keer deze week diarree en de kilo’s vliegen er af. En ook Maik begint er last van te krijgen, hij was vanmorgen eveneens beroerd en heeft zich moeten ziekmelden. Sterre werd vanmorgen wakker met nog steeds een spierwit gezichtje en opgezwollen ogen. In eerste instantie wilde ze niks eten en drinken, maar later at ze toch nog 2 boterhammen met hagelslap, 3 stukjes leverworst en 4 plakjes gekookte worst. Dat is voor haar doen heel wat. Na het slapen proberen we er nog een zakje chips in te krijgen a 150 calorien, alles om haar aan te laten sterken. Ze heeft het meeste vlees nodig: bron van eiwitten en ijzer. Naar wat wij begrepen van de arts in het Sophia waren haar witte bloedcellen nog helemaal in orde, wat zou betekenen dat haar afweer gewoon goed werkt. Das in elk geval een zorg minder. Ze heeft wel een snotneus, maar hoest gelukkig al veel minder dan van de week. Dat ijzerdrankje binnenkrijgen is nog een hele klus. Ze moet het 3 keer per dag en weigert het resoluut. Als ze het vandaag zou blijven weigeren, betekent dit ook dat ze moet worden opgenomen en aan het infuus gelegd wordt. Misschien is dan zelfs een bloedtransfusie nodig. Zo frustrerend als je als ouders dit aan alle kanten wilt voorkomen, terwijl zij fanatiek alle medicatie en voedsel blijft weigeren! Maik en ik stonden er bijna bij te janken. Gelukkig is Sterre een heel pienter meisje dat al goed kan praten en ook veel begrijpt. Ik ben dus maar begonnen haar gewoon te vertellen dat als ze niet zou eten en drinken (we verstoppen de medicijnen in het sap) papa en mama haar weer naar het ziekenhuis moesten brengen. Wonder boven wonder bleek ze dat op te pikken en besloot ze toen ineens haar sapje op te drinken en brood en worst te eten. Nu maar hopen dat het zo blijft, en ze niet vanavond ineens weer alles gaat weigeren. Ze MOET echt eten en drinken, want anders is een opname onvermijdelijk. Zelfs met deze medicijnen is de verwachting dat haar hb maar met 0,5 punten per week zal stijgen. Ik weet zelf nog wel van na mijn bevalling hoe langzaam het ging. Tussendoor krijg je dan nog een leuk mailtje van de dietiste met allerlei goedbedoelde aanvullende adviezen waarvan ik nu alleen maar kan denken: houd je kop, we hebben hier al genoeg aan ons hoofd en zijn al blij als we er een beetje brood met worst in krijgen. Ga ons niet vertellen dat we sesamzaadjes door de aardappelen moeten doen en minimaaal 500 ml sinaasappelsap met toegevoegd calcium moeten geven per dag, als we al blij zijn als er 200 ml in gaat met alle medicijnen die Sterre nodig heeft! Sterre heeft nog steeds niet gepoept en dat blijft ook een puntje van zorg. Want ten eerste moet ze dat wel binnenkort gaan doen (het is nu alweer 2 dagen geleden) en ten tweede: wat gebeurt er dan? Voor hetzelfde geld liggen we vanavond gewoon in het Sophia te slapen in plaats van in ons eigen bedje. Mijn hoofd barst bijna van alle zorgen….
No Comments