Waterpokken?

Waterpokken?

Eerst wisten we het zeker. En toen niet meer. Heeft ze nu de waterpokken, of niet? Of is het alleen een smeurtje ervan en zet het niet door? Als je op internet leest staat er dat kindjes met waterpokken vaak eerst wat verkouden zijn, koortsig en dan de blaasjes verschijnen. Zo ging het bij Sterre niet. Ze had van de week ineens 2 vuurrode plekjes op haar armen. Later kwamen er meer plekjes bij. Op haar been een hele grote en op haar pols. Het lijken net een soort muggebulten. Maar dan roder. Er zit een soort van puntje op, maar het is niet gevuld met vocht. Raar dus. Ze zegt dat het geen pijn doet, het kriebelt. Nu heerst waterpokken. Casper had het een paar weken terug, en die zagen we vlak voor het uitbrak, maar ook in de buurt waren er 2 kindjes die het hadden en waar Sterre mee heeft gespeeld. Alle mama’s in de binnentuin hebben zich er al over gebogen en de meningen zijn verschillend. De een zegt het het iets anders is (maar wat?) de ander zegt dat het toch waterpokken zijn. Gisteren liet ik het zien aan een van de moeders die ook huisarts is en ook zij twijfelde. Het zou kunnen, maar het kon ook wat anders zijn. Met andere woorden, we weten het nu dus niet of Sterre de waterpokken heeft of niet. Het is in elk geval niet overtuigend. En ze heeft er gelukkig geen last van. Is net zo vrolijk als anders. En kletst de oren van je kop. Gisteren zat ik te bellen met Maik, roept Sterre ineens: mama, opschieten! Je moet boekjes lezen! Ook vraagt ze de hele dag: mama, wat ga je doen? Papa, wat ga je doen? Ik denk dat het de voorbereiding is van de grote “waarom”-vraag. Met het plassen gaat het heel goed. Geen ongelukjes meer en gisteren heeft Sterre zelfs zonder luier haar middagslaapje gedaan. Dat vond ik heel spannend, maar gelukkig ging het goed!