Wie zijn die vreemde mensen?

Wie zijn die vreemde mensen?

Dankzij de zoveelste verkoudheid konden we er vannacht vaker uit dan we de laatste weken gewend waren. Frustratie alom bij Sterre, die zo verstopt zat dat drinken haast onmogelijk leek. De neusdruppels waren ook al op (nou ja, ik had ze laten vallen waardoor het flesje was leeggelopen). Vanmorgen dus maar vlug uit bed, want als je verkouden bent is er niks ergers dan moeten blijven liggen. Daarna samen ontbeten, Maik was toen al naar zijn werk. Rond 1 uur hadden Sterre en ik met Joyce en Lars afgesproken. Vol bewondering zagen we hoe de eigenaresse van ’t Achterommetje, die over 2 dagen is uitgerekend van haar eerste kindje, nog stond te werken. Sterre mocht er in de kinderstoel bij zitten. Twee Bugaboo’s is toch een beetje krap daar. Lars lag lekker te slapen. Er was veel te zien voor Sterre, ze zat rustig rond te kijken en nam af en toe een hapje van de boterham. De korsten werden wat minder gewaardeerd, per ongeluk expres vielen ze op de grond. Omdat Sterre de tuitbeker nog altijd niet begrijpt haalde ik de hengsels eraf om haar zo te laten drinken. Maar ja, dan zit die beker natuurlijk heel vol met als gevolg dat haar hele shirt drijfnat was. Zo’n koud shirt is natuurlijk niet fijn, en als je dan intussen ook al een beetje moe begint te worden moet je je mama maar eens duidelijk maken dat je het zat bent. Ze begon te draaien en te mopperen, haar armpjes uit te strekken dat ik haar moest pakken en naar de hete thee te grijpen. Het signaal was duidelijk, we vroegen de rekening en vertrokken. Thuis viel Sterre heel snel in slaap en sliep tot ongeveer half 5. Intussen waren Musetta, Hotze en Nura langsgekomen. Zij zaten op de bank en ik zat uit het zicht van Sterre. Toen ze wakker was, bleef ze rustig in haar bedje spelen. Dat doet ze wel vaker, maar meestal niet zo heel lang. Toen ik 3 kwartier later toch maar eens door het raam keek, begon ze te lachen. Ik liep even weg om het licht aan te doen, maar daar was ze het niet mee eens. Ze zette het op een krijsen. Ineens begon me iets te dagen. Daarom was ze zo lang stil! Ze dacht gewoon dat ik niet thuis was. Al die tijd zag ze Musetta en Hotze zitten. Het leek haar waarschijnlijk beter om dan veilig in haar eigen bedje te blijven liggen, dan bij die vreemde mensen te zijn. Arm kind…Nou ja, ze was in elk geval goed uitgerust en dat kan geen kwaad met die verkoudheid.