Wonderpoeder
Het is werkelijk waar wonderpoeder, dat ABC Dophilus. Sterre heeft me toch een luier geproduceerd! Ik zat achter mijn laptop en Sterre zat in de Bumboseat een beetje ingewikkeld te doen. Kreunen en puffen, ik dacht dat ze er probeerde uit te kruipen. Tot de kamer zich vulde met een enorme vieze stinkkaas-lucht. Toen wist ik genoeg. Dus hop, Sterre opgepakt en mee naar de commode. Daar ontdekte ik dat ze tot bijna aan haar schouders onder zat. Romper, jurkje, aankleedkussen, alles zat onder. Ik besloot maar even op de grond verder te gaan, met een hydrofielluier eronder, maar er was geen houden meer aan. Ik kreeg haar rug zelfs met 10 doekjes nog niet schoon gepoetst, dus na een paar fotootjes liet ik haar badje maar vollopen. Toen was ze al snel helemaal fris. De kleertjes en hydrofielluiers meteen in de week gezet in de hoop dat ik die viezigheid er nog uit krijg. Vervolgens was ons Sterretje weer het zonnetje in huis. Want jeminee wat is ze lastig de laatste dagen, vooral ’s nachts. Het lijkt erop dat ze middenin het 6 maanden-sprongetje zit. Gemiddeld wordt ze zo’n 5 keer per nacht wakker, meestal voor een voeding maar soms ook gewoon vanwege een nachtmerrie. Het duurt dan best lang voor ze zich laat troosten, omdat ze eigenlijk niet echt wakker wordt. Ze blijft dan heel onrustig schoppen met haar beentjes en zwaaien met haar armen zodat ze soms toch even een paar slokken moet drinken om rustig te worden. Heel lastig, en vooral nogal vermoeiend voor Maik en mij. Ik geloof dat ik de afgelopen nacht maar 2 uurtjes heb geslapen en dan is het best een klus om de dag door te komen kan ik je vertellen. Gelukkig kan ik het nog rustig aan doen, dat scheelt. Gisteravond heeft Sterre trouwens voor het eerst een worteltje mee mogen eten. Nou ja, eten, het was vooral onderzoeken. Ze kon het heel goed oppakken en naar haar mond brengen, maar eenmaal daar had ze geen flauw idee wat ze er mee aan moest. Ze likt er wat aan, beet een klein beetje en ik geloof dat ze warempel een flintertje wortel heeft doorgeslikt. Verder kokhalsde ze vooral of gooide ze het worteltje op de grond. Vooral uit frustratie, want soms doen je handjes nog niet precies wat je in je hoofd hebt als je pas 5 en een halve maand oud bent. Dan wil je het worteltje in je mond stoppen, maar dan gaat het per ongeluk in je oor. Nou dan bekijkt dat worteltje het maar! Dus Maik en ik waren ook veel bezig met worteltjes van de grond rapen. Ach, het maakt niet uit, ze hoeft het ook nog niet te eten gelukkig. Liever niet zelfs, want eigenlijk willen we pas beginnen met 6 maanden. Nu mag ze a la Rapley alvast alle groentes die wij eten onderzoeken, zodat ze hopelijk over 2 weekjes ook een hapje durft te nemen.
No Comments