Worst night ever
Dit was echt, echt de ergste nacht ooit! Ik heb werkelijk waar geen oog dicht gedaan. Het ging zo: Maik en ik hadden nog wat tv gekeken. Om half 12 werd Sterre wakker en wilde ze drinken. Geen probleem. Daarna ging ze terug haar bed in. Wij deden het licht uit om te gaan slapen. Al na een kwartier begon Sterre te huilen. En daar hield ze niet meer mee op tot ’s morgens half 6. Echt zonder gekheid. Ze was volledig hysterisch. Wilde niks. Niet drinken, niet bij ons in bed liggen, niet in haar eigen bedje liggen, geen licht aan, geen schone luier, helemaal niks. Na anderhalf uur worstelen met haar in ons bed, waren we het zat. Wat we ook deden, ze bleef huilen, dus dan maar in haar eigen bed en wij een kussen over onze oren. Niet dat het helpt… Het krijsen bleef en ging door merg en been. En dan dat dwingende “mama, mama” erbij, vreselijk. Ik was op den duur zover dat ik serieus overwogen heb om haar in de auto te zetten en zelf in bed te gaan liggen, zodat ik het niet zou horen. Gelukkig kwam Maik juist op dat moment op het idee om de televisie aan te zetten. Waarom bedachten we dat in godsnaam pas om half 6 ’s morgens en niet al om 2 uur vannacht? Het bleek DE gouden tip. Sterre was meteen afgeleid en werd rustig. We konden weer contact met haar krijgen. Daarna moest ik nog wel een poos op de koude grond bij haar bedje gaan zitten, maar tenslotte viel ze in slaap. Mij lukte dat helaas niet meer, ik kon alleen maar denken aan het feit dat de wekker over een uur zou gaan en ik niets, maar dan ook niets geslapen zou hebben. Wat ook zo was. Ik heb misschien hooguit 10 minuutjes liggen dommelen. Toen Sterre 2 uur lang in haar bed lag te gillen. Zo zie je maar, die adviezen van gewoon laten huilen zijn echt niet toepasbaar op onze dochter. Want die stopt echt niet. Zelfs niet na 2 uur aan haar lot overgelaten te zijn. Nou ja, zo begonnen wij dan aan de dag. Alledrie nauwelijks geslapen en dus bekaf. Ik had een studiedag op mijn werk en ging ’s avonds uit eten. Sterre ging naar het kinderdagverblijf. Toen Maik haar daar ophaalde zat ze met dikke rode ogen op schoot bij de juf. Ze had de hele dag alleen maar op schoot gezeten. Ze was doodop. Ze ging dus vroeg naar bed. Dat ging ook niet geheel soepel, want ik was natuurlijk uit eten en dus miste ze de mamamelk voor het slapen gaan. Uiteindelijk accepteerde ze het wel, al werd ze zodra ik thuis was wakker om alsnog te drinken. Hopenlijk houdt ze het nu een poosje vol. Op mijn werk herkenden een aantal collega’s dit gedrag trouwens wel, veel kindjes hebben nachtmerries tussen anderhalf en 2 jaar en hebben dan zo nu en dan zulke nachten. Gaat vanzelf weer over. Ik hoop heel snel. Want dit was echt heeeel erg!
No Comments