Zand meenemen
Ieder jaar organiseert het Haagse onderwijs een volleybaltoernooi. Ik doe nooit mee, vanwege mijn knie, maar soms ga ik wel kijken om mijn collega’s aan te moedigen. Zo ook vandaag. Na Sterre’s extreem korte middagslaapje gingen we op de fiets naar het strand. Helaas was het niet echt lekker weer, als je zomaar zat was het best koud. We hebben bij alle teams even gekeken. Laura en Tijn waren er ook. Sterre kreeg natuurlijk alle aandacht van mijn collega’s, dat vond ze leuk en spannend tegelijk. Ze genoot volop, als er geklapt of gejoeld werd omdat er een punt werd gemaakt begon Sterre ook te klappen en juichen. Zo grappig! Na verloop van tijd ontdekte ze het zand. Ze ging meteen in het zand zitten en het alsmaar met haar handjes pakken en weer leeggooien, pakken en weer leeggooien. Minuten achter elkaar. Na anderhalf uur vond ik het mooi geweest, ik had het erg koud en ik zag aan de blauwe lippen van Sterre dat zij ook aan een huis met verwarming toe was. Dus zei ik tegen haar dat we naar huis gingen. De grap was dat Sterre het prima vond, maar nog wel snel even een handje zand pakte om mee te nemen naar huis. De hele weg naar de fiets hield ze het vast, tot een collega haar een handje wilde geven. Je zag haar twijfelen, maar uiteindelijk gooide ze het handje toch maar leeg. Eenmaal thuis was het al best laat en gingen we meteen koken. Na het eten mocht Sterre nog even bellenblazen. Die had ik voor haar gekocht vanmorgen en ze snapt het helemaal. Echt leuk. Een lol dat ze heeft als ze blaast en ze ziet de bellen verschijnen!
No Comments