Zinken en drijven
Vanmorgen leek Sterre weer helemaal de oude te zijn. Geen koorts en heel opgewekt. Haar kwek stond geen seconde stil, ze bleef ouwehoeren. We moesten er om lachen. Hele verhalen vertelde ze, af en toe konden we woorden ontdekken die we snapten. We ontdekten ook dat raamstickertjes voor Sterre wel een heel leuk kerstcadeautje zijn: Maik was met plakband bezig, maar Sterre pakte steeds zijn afgeknipte stukjes van de tafel en plakte ze op het raam. Daarna ging ze met papa mee om boodschappen, terwijl ik me, standaard op zondagochtend, bezig hield met de was. Echt zo’n wekelijks terugkerend karweitje waar ik eigenlijk nooit zin in heb, maar ja. Zal voor Maik wel hetzelfde voelen met boodschappen doen. Toen ze terugkwamen hebben we gegeten en daarna kon Sterre naar bed. Dat wilde ze eigenlijk niet. We beginnen soms te merken dat ze niet meer zoveel behoefte heeft aan dat middagslaapje. Vooral in het weekend als ze heeft kunnen uitslapen wil ze eigenlijk niet meer. Toch hebben we haar op bed gelegd en na eventjes huilen viel ze gelukkig toch in slaap. Toen ze anderhalf uur later wakker werd mocht ze mee naar boven om te helpen met de was. Dat vindt ze leuk, alleen helpt ze me meer van de wal in de sloot. Ik vouw spullen op, zij pakt het en “vouwt” het nog eens extra op (lees: gooit het weer door de war). Op een bepaald moment ging ik alvast wat dingen opruimen beneden. Ik hoorde Sterre vanaf de zolder roepen: mama, Sterre was opvouwen! Toen ik terug naar boven liep, was Sterre vrolijk bezig de net opgevouwen was door de spijltjes van het traphekje naar beneden te gooien. Heeeel fijn… Eenmaal beneden bedacht ik een leuke activiteit. Ik vulde een bak met water en verzamelde allerlei kleine spulletjes. Sterre mocht ze 1 voor 1 in het water gooien om te kijken of het bleef drijven of ging zinken. Na een paar keer benoemen had ze het helemaal door. Als ik vroeg wat de knijper deed, zei ze: drijven. En als ik vroeg wat de sleutel deed zei ze: zinken. Echt knap! Ze genoot zichtbaar. Dat de hele tafel inclusief haar mouwen drijfnat waren van het water mocht de pret niet drukken. We hadden de grootste lol. Na een minuut of 20 hebben we alles opgeruimd en zijn we op de bank kerstboekjes gaan lezen. Sterre heeft duidelijk haar voorkeur. Zo vindt ze het nieuwe boek van Gonnie en Gijsje over de kerst niks, maar het prentenboek van de Sterrekindertjes vindt ze prachtig. Wat ik dan wel grappig vind, want ik vond vroeger de Wortelkindertjes schitterend en dat is van dezelfde schrijver/illustrator. Ik kon uren naar de plaatjes kijken en probeerde ze ook altijd na te tekenen. Het avondeten was drama, helaas. Sterre lijkt er nu echt een potje van te maken en weigert iedere hap resoluut. Tenslotte maar een boterham voor haar gesmeerd, want tja, ze MOET eten. Na 2 happen had ze die ook wel weer gezien en dus hebben we haar maar in haar bedje gezet. Niet dat ze er iets om gaf… We dachten dat ze zou gaan huilen, maar we hoorden helemaal niets. Na overleg hebben we toch besloten haar er uit te halen. Ze kon beneden prima vertellen waarom papa en mama boos waren: “boterham opeten” zei ze. En gelukkig gebeurde dat toen ook. Helaas ging ze met het mandarijntje weer vreselijk zitten klieren dus zat er vanavond geen thee met chocola in voor Sterre. Jammer genoeg lijkt ze die link nog niet echt te leggen (of ze doet alsof, daar is ze ook een STER in…)
No Comments